Magnolia
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.


The future of Fairy Tail
 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Just a normal control? ~Ezio~

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Altair

Altair


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: One of the right hands men of the king
Crush:: Time and Time again. Me and my game had have fun.

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimewo jul 30, 2014 10:30 am

Langzaam stapte hij door de stad. Zijn donker paarse kap over zijn hoofd getrokken zodat er een grootte schaduw over zijn hoofd speelde. Mensen die over straat liepen meden hem. Bang voor het duistere figuur die rustig verder stapte. Het was een zonnige dag, eentje die de laatste tijd zeldzaam was geworden. Wat voor hem makkelijk uit te leggen was. De koning had bevolen om het land in duisternis te hullen. Donkere wolken, regen buien. De man wilde angst leggen in de harten van de mensen. Wat ook leek te werken want met elke donkere dag werden de mensen depressiever dan dat ze al waren. De Akinori hield nu dus niet alleen de rust in de steden goed te houden. Neen nu hadden ze ook al controle over het weer. Tenminste ze deden af en toe wat de koning zei. Aar elke dag slecht weer konden ze niet geven. Het was simpel, als het slecht weer zou blijven zouden de gewassen ook niet groeien. De koning had geprotesteerd wat hij wel had kunnen verwachten van die man. Maar als de man naast drie machtige magiërs  stond dan had hij niet veel keuze dan toe te stemmen. Het was grappig, de mensen dachten dat de Akinori poppen waren voor de koning. Dat ze alles deden wat hij zei. Ja er waren veel leden die echt voor de man waren. Maar er waren ook leden met gezond verstand die ook nog dachten aan het volk. Ook al vreesden de mensen hen en werden ze gezien als vuil. Het was een goede baan. Tenminste zolang je het vertrouwen had van de koning. Want één verkeerde beweging kon je makkelijk je kop kosten. Trouwens Altair had geen zin om door de regen te lopen. Dus voor een keer had hij de kracht die over deze stad ging gelost.
Ja hij was een lid van de Akinori. Hij had vele Magiërs opgesloten en hij had ook mensen hun levens verwoest. Voelde hij spijt? Neen omdat hij een groter doel voor ogen had. Daarvoor waren die offers nu eenmaal nodig geweest. Ook al zou hij die offers niet gemaakt hebben. Hun levens hadden toch niet meer gered kunnen worden. Dus veel verschil had het niet gemaakt. Of het bloed nu aan zijn handen kleefde of aan dat van een ander. Dat was het pad dat hij gekozen had. Het pad dat hij voor ogen had.  Had hij spijt? Neen de emoties had hij weg geborgen. Achter slot en grendel in zijn ziel. Betekende dat dan dat hij niet meer voelde? Natuurlijk voelde hij nog! Maar het kon hem niets meer schelen. Woorden noch daden konden hem niet meer kwellen. Geen echte glimlach speelde meer op zijn gezicht. Slecht spottende grijnzen om de anderen duidelijk te maken waar hij toe in staat was. Als mensen hem herkende dan wisten ze meteen wie hij was. The dark magician. Ook in de Akinori was hij goed gekend en hij kreeg respect. Niet alleen doordat hij zo hoog stond. Maar ook omdat de mensen bang voor hem waren. Kon het hem schelen neen? Hij speelde enkel een spel. Een spel die hij van tijd tot tijd speelde. Wat zijn spel was, dat was zijn geheim. Een geheim die hij niet zo onthullen tot de tijd rijp was. Of een geheim die hij mee zo nemen in zijn graf. Als hij het geluk had een snelle dood te krijgen. Maar voor nu was hij er nog niet klaar mee. Voor nu liep hij het pad die hij zelf had gekozen. Het pad die hij zelf had gemaakt. Zijn ogen blonken gevaarlijk.
Zijn doel kwam in zicht, het kasteel. Het was ene wonder dat de koning zelf niet wist wie er woonde. Altair was aangesteld om de geruchten te controleren die de ronde gingen. Was het een magiër die daar leefde? Zo ja dan was die een dreiging… een dreiging voor de koning en was hij nu net niet één van de mensen die dat moest verkomen? Zelf had hij zijn magie nu verborgen. Zodat als het een magiër was hij/zij niet zou merken dat hij er ook een was. Zijn opdracht was simpel. Informatie krijgen. Informatie over de persoon die er leefde. Verborgen in zijn donker paarse mantel en zijn kap die zijn ogen en gezicht verborg, liep hij door de poort. De mensen staarden hem aan. Hij kon hun blikken voelen. Hij kon de wantrouwen in de blikken voelen. Blikken die hem gek verklaarden. Maar hij was ver van gek. Heel even dacht hij na of hij zijn krachten zou gebruiken om binnen te dringen. Maar dat was geen slim idee. Zeker niet wanneer er de mogelijkheid was dat deze onbekende een vijand van het rijk was. Dus ging zijn arm langzaam naar boven en klopte hij hard op de deur. Hij kon het gebonk door het kasteel horen razen. Het was sterk en krachtig. Maar tegelijke tijd klonk het rustig en stil net als hem. De vraag was of hij antwoord zou krijgen. Of iemand de deur open zou doen. Ook al zou hij geen antwoord noch een open deur krijgen. Dan nog zou hij naar binnen gaan. het was niet moeilijk voor hem om een slot te besturen. Laat staan een oud kasteel slot.
”excuse me, I’m sorry if I am interrupting your work… But I have a imported message for you.” het klonk formeel en vol respect. Zijn stem was rustig en kalm. Hij kon vertellen dat degene die hier leefde thuis was. Hij kon het voelen. ”So please open the door. I know you are in There my best friend…” Zelf had hij geen idee of deze persoon van het vrouwelijk geslacht was of niet. Dus kon hij de persoon ook niet makkelijk aanspreken. Hoe dan ook nu moest hij wachten. Wachten op een teken van leven. Wachten op een reactie. Zijn ogen nog steeds verborgen onder de kap. Hij deed een paar stappen achteruit. Zodat hij op een beleefde afstand kon wachten op de bewoner.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ezio
Admin
Ezio


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: Aѕѕαѕѕιɴ
Crush:: Tнe relαтιoɴѕнιp вeтweeɴ мe αɴd мy weαpoɴѕ ιѕ preттy ɢood

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimewo jul 30, 2014 11:19 am

Ezio Auditore Da Firenze
I take no pleasure in killing. Simply, I’m just good at it
Zweet deed zijn ontblote, gespierde maar gehavende torso glinsteren. Zijn bewegingen waren snel, krachtig en gecontroleerd. Zelfs zijn adem stond onder zijn controle. Bij elke stoot die hij één van de dummies gaf, zorgde hij voor genoeg zuurstof in zijn longen. Genoeg zuurstof zorgde ervoor dat zijn klappen krachtiger werden en het gaf hem de energie meteen door te draaien naar een andere dummy. Ze stonden in een kring om hem heen, gemaakt van hout, op allen een aantal uitstekende balken gevestigd bedoelt om hem te belemmeren. Het hielt zijn conditie op pijl en bij elke oefening leek hij zijn techniek te verbeteren. In een flitsende beweging joeg hij de hiddenblade tussen twee balken door tussen de “ribben” van een dummy. Hijgend staarde hij ernaar. Vechten tegen grote getallen was geen probleem voor Ezio. Hij had de technieken, hij had de aanleg, hij had de wil.  Langzaam trok hij de hiddenblade terug. Op momenten zoals dit was de neiging groot om in zijn Assassin kleren te stappen en zijn wraakplannen jegens de koning uit te voeren. Maar de tijden waren ongunstig. Agenor was teveel op zijn hoede, en zelfs met Ezio’s skills betwijfelde hij of hij wel door de enorme barricade van wachters ging komen. De Assassino stapte uit de ring, richting een stenen kom met water. Doormiddel van een doekje dat erbij lag waste hij zijn bovenlichaam en maakte daarna zijn haren nat. Wat was er in hemelsnaam gebeurd met zijn arrogantie? Wat hield hem nou precies tegen? Hij had niks te verliezen, behalve Claudia en madre maar ze waren veilig. Als de koning interesse in hen had gehad, dan hadden ze bij de inval hen ook meegenomen.  Zwijgend staarde Ezio naar zijn eigen spiegelbeeld in het water.
Gehaaste voetstappen deed hem opkijken. Een jonge vrouw met lang bruin haar dat netjes was opgestoken kwam de verscholen kelder binnen zetten. Haar blik stond bezorgd. ’Ezio,’ begon ze. ’Eén van mijn huismeiden hebben een bezoeker gesignaleerd, en hij komt recht onze kant op. Questa regola, fratello!’ Een gast? Hij fronste zijn wenkbrauwen. ’Maak je geen zorgen, Claudia. I’ll take care of it.’ Hij pakte een handdoek waarmee hij zich droog maakte. Vervolgens liep hij naar een andere rij torso’s, ook gemaakt van hout maar dan met kledingstukken. Eentje droeg zijn witte blouse, de andere zijn assassin’s outfit. Vluchtig trok hij de blouse aan en bond hij zijn bruine haren bij elkaar doormiddel van een rood lintje. ’Go to madre.’ Beval hij Claudia, die meteen uit de kelder verdween. Al gauw volgde hij zijn zus voorbeeld, zorgvuldig de geheime deur achter zich sluitend.

”excuse me, I’m sorry if I am interrupting your work… But I have a imported message for you.” Klonk de stem achter de deur. Ezio staarde ernaar en liet de woorden tot  zich doordringen.  Wat voor bericht? Wat was er zo belangrijk? In de jaren dat ze dit kasteel bewoonden, was dit nog nooit gebeurd. Wantrouwend sloeg hij zijn armen over elkaar, geen aanstalten makend de deur te openen. ”So please open the door. I know you are in there my best friend…” Zijn ogen vernauwden zich.  ’You are everything except welcome here, stranger,’ antwoorde Ezio. Hoewel hij zich weg wou draaien en terug keren naar zijn speelruimte, stapte hij naar voren.  ’But since you have that important message, I can not sent you away.’ Knarsend opende hij de zwaar eikenhouten deuren, die al krakend en piepend open gingen.  Nog altijd wantrouwend keek hij naar de figuur die gehuld was in een paarse mantel. ’Before I let you in, I would like you to remove the hood and tell me your name. This is a rough time, you know. Trust is hard to find nowadays.’
Terug naar boven Ga naar beneden
https://magnolia.actieforum.com
Altair

Altair


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: One of the right hands men of the king
Crush:: Time and Time again. Me and my game had have fun.

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimewo jul 30, 2014 4:56 pm

Hij was blij met de schaduwen van zijn kap. Ze hielden hem koel, zeker nu de zon voor een keer scheen. Hij hield van de zon, van de warmte die het gaf. Maar hij was al zo lang gehuld in duisternis dat hij elke keer weer moest wennen aan het licht. Aan de warmte die het gaf. Maar niet alleen daardoor voelde hij zich niet op zijn gemak. Hij had een slecht gevoel over dit bezoek. Over de taak die hij op zich had genomen. Maar het was zijn taak en terug keren zonder antwoorden was onmogelijk geworden. Hij zou het zo goed mogelijk proberen te bewerken. Zo goed mogelijk zich hier door heen jagen. Hopend dat hij niet te veel problemen zou veroorzaken. Maar luisterend naar de geruchten was de kans op een goed gesprek laag. Denkend aan de woorden die de koning tegen hem had gezegd… neen hij had geen enkele keuze dan de woorden na te spreken het bericht door te geven en dan weer verder te gaan. het was een gewone controle en hoe beangstigend ook leek. Altair was de koelte zelf. Hij zou niet gaan panikeren en zou zich ook niet concentreren op de geruchten die hij op had gevangen. Hij ging alleen door op feiten en feiten die had hij niet. Hij kende boeken van buiten. Boeken met namen en gezichten. Ja elk gezicht in de stad zou hij bij naam kunnen noemen. Het enigste wat hij nodig had was het gezicht van de bewoner. Daarna zou hij al meer dan genoeg informatie hebben om er verder op in te gaan. Hij kon de aanwezigheid van een persoon voelen. Hij wist dat er iemand voor de houten deur stond. Zijn blik was onzichtbaar voor de wereld, maar hij zag alles heel erg goed. Voldoende om te kunnen vertellen dat er hier een ongewone stilte hing. Kwam het door hem? Had hij de mensen weg gejaagd? Waarom was de lucht hier zo gespannen? Hij had niets mis gedaan en als mensen al gespannen waren alleen door zijn gedaante dan zou deze opdracht makkelijker gaan worden dan dat hij had verwacht. Maar daar kon hij niet zeker van zijn. Eerst moest hij feiten hebben. Woorden, een gezicht, informatie dat was wat hij bezat. Alleen moest hij het nog kunnen gebruiken en zolang de deur voor hem was gesloten had hij geen andere keuze.
’You are everything except welcome here, stranger,’ ‘Hoe koud…’ Dacht Altair. De kans dat de deur zou openen door de persoon die hier woonde werd kleiner en kleiner. Maar hij kon de voetstappen van de man achter de deur horen. ’But since you have that important message, I cannot sent you away.’ ‘Hoe koud’ Dacht hij weer. Terwijl de deur knarsend open ging. Zijn blik gleed over de persoon die nu in zijn zicht kwam. Hij wist wie de man voor hem was. Hij kende zijn boeken en hij kende elke mens die in dit dorp woonde. Elke mens die door de straten liep. De namen stonden er bij. Helaas maar waar hun adressen werden er niet bij vernoemd. Wat een grote fout was van de koning. Maar het leek er op dat Agenor zelf ook wel van spelletjes hield. Want het antwoord dat hij had gekregen toen hij het opbracht was spottend geweest en hij dacht lever niet terug aan die dag. Ezio Auditore Da Firenze.. Dat was de man die nu voor hem stond. Dat was duidelijk genoeg en hij kon vertellen dat die man gevaarlijk was. Hij wist toevallig ook dat de koning een paar van zijn familie leden ten dood had gebracht. Maar daar zou hij verder niet op in gaan en duidelijk maken dat hij de naam van Ezio kende zou hij ook niet doen. Hij was hier enkel en alleen om zijn werk te doen. Waar hij ook wel nog ergens na druk op zou gaan leggen. ’Before I let you in, I would like you to remove the hood and tell me your name. This is a rough time, you know. Trust is hard to find nowadays.’ Hij knikte. Hij verstond de man wel. Maar het zou zijn werk een pak harder maken. Toch wilde hij geen problemen, veroorzaken en zou hij doen wat de man gevraagd had. Langzaam gleed zijn hand naar zijn kap en hij schoof de kap rustig naar achteren. Waarna zijn turkoois kleurige ogen de bruine ogen van de man ontmoete. Voor een paar roodachtige haarlokjes voor zijn ogen vielen.
”You are right sir. These are indeed hard times for us all. I’m Altair Ibn-La'Ahad.” Zijn stem klonk rustig en er lag een beleefde ondertoon in. Het vreemdste van al was dat hij nauwelijks negentien was en al een rechter hand van de koning, en dat deze man rond midden twintig moest zijn. Toch moest hij hier de man gaan onder vragen. Dat was zijn taak… ”I understand if you don’t want to let me into your house. I don’t ask for your trust.” Sprak hij verder. Nog steeds met respect in zijn stem. Er was geen twijfel over mogelijk. De man moest van hem gehoord hebben. Zijn naam was algemeen bekend. Dat was een risico die hij had genomen. Eentje die hij had moesten nemen. ”I even understand if you close the door in my face sir. But I am only here to do my work.” Ging hij rustig verder. ”I do have a message from the king Agenor, he has heard rumors of a wizard living here and he wants to warn you that if this is in fact true. He will take your family down.” Hij sprak de woorden uit die de koning tegen hem gezegd had. Hij wist dat dit gevaarlijk was. ”But I don’t think that the king nor we need to worry…” Zei hij voor de zekerheid er toch nog bij. ”But still to do a good job I need to ask you some questions…. If you have the time of course. Een vriendelijke glimlach lag op zijn mond. Hij veronderstelde dat de man hem zou weg sturen. Ook al had hij duidelijk genoeg gemaakt dat hij hier enkel was om zijn werk te doen. Hij wilde geen problemen veroorzaken. Zijn taak was al moeilijk genoeg. Toch zou het zijn werk een stuk makkelijker maken mocht de man akkoord gaan en zijn vragen beantwoorden. Hij zou niet eens elke vraag moeten beantwoorden. Maar Altair moest dit nu eenmaal doen. Hoe erg het ook voor hem of de man voor hem was. Hij wist dat de man hem waarschijnlijk verachte. Maar dat was niet zijn keuze…
Terug naar boven Ga naar beneden
Ezio
Admin
Ezio


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: Aѕѕαѕѕιɴ
Crush:: Tнe relαтιoɴѕнιp вeтweeɴ мe αɴd мy weαpoɴѕ ιѕ preттy ɢood

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimewo jul 30, 2014 11:50 pm

Ezio Auditore Da Firenze
I take no pleasure in killing. Simply, I’m just good at it
Wat ongeduldig klemden zijn eigen handen zich om elkaars polsen. Had die idioot hem gewoon op straat benaderd, dan was hij lang niet zo van slag geweest als nu. Dit kwam te dicht bij. Het kasteel was hen laatste toevluchtsoord geweest. De enigste plek waar ze zich veilig gevoelt hadden, tot misschien nu. Ezio voelde zich bedreigt. Een buitenstaander was zijn territorium binnen gedrongen, en vormde nu een bedreiging voor zijn overgebleven familie. Zijn enígste familie. Maar de indringer deed braaf wat hem gevraagd werd. De kap werd naar achteren geschoven en… In zijn donkere ogen ontvlamde een gevaarlijke flikkering. Ezio’s gespierde kaken klemden zich op elkaar. Hij moest zien af te koelen, snel, voordat het fitaal mis ging. Het was niet duidelijk wat deze bastardo precies te melden had. Wat er ook ging gebeuren, Ezio zou zich er niet onder laten krijgen. ”You are right sir. These are indeed hard times for us all. I’m Altair Ibn-La'Ahad.” Een moeilijke tijd voor hen allemaal?! Hij snoof lichtjes. ’I remember that fucking name.’ Reageerde hij kortaf. Altair… Hoe onschuldig de jongeman ook eruit kon zien, eronder school een vuile verrader. Overduidelijk droeg Ezio geen hoge pet van hem op. Welke vrije magiër deed dat nou wel? Welke inwoner, die een beetje gezond verstand had, deed dat nou? Hoe dan ook, hij moest zich gedragen als een mens. De instinkt om deze verrader te doen verstikken in zijn schaduwen moest hij diep wegstoppen. De Italian Stallion werd gebonden en vervangen. Voor zolang het zou duren. ”I understand if you don’t want to let me into your house. I don’t ask for your trust.” Een moment van stilte. Alleen de wind dat een kalme bries door zijn kleren blies . Zijn blik was vastgezet op de persoon tegenover hem. Niets anders trok zijn aandacht, enkel Altair. De jongeman had gesproken met respect en beleefdheid. Dacht die cretino nou werkelijk dat hij daarvoor vallen zou? gehoord hebben.”I even understand if you close the door in my face sir. But I am only here to do my work.” Ging hij rustig verder. ”I do have a message from the king Agenor, he has heard rumors of a wizard living here and he wants to warn you that if this is in fact true. He will take your family down.” In één beweging ontgrendelde Ezio zijn hiddenblade, die dwars door de mouw van zijn blouse scheurde. ”But I don’t think that the king nor we need to worry…” Dreigend deed hij een stap naar voren. ’He’ll take my family down?’ Haast spuwde hij vuur. ’Did that cretino forget that he already murdered my father, brother and even my little baby brother who was as innocent as a young bird?!’ De punt van de hiddenblade richtte zich op de keel van Altair. ’Say to king Agenor that he has to double his guards. Say him that I will come for him and that this blade, which was first of my father, will cut his throat.’ Na zijn waarschuwing nam hij de stap weer terug en schoof de hiddenblade weer in de veilige plek waar het eerst zat. ’You are lucky, Altair. Lucky that I won’t do the same to you. Yet.’ Eerst de koning. De maestro achter deze verschrikkingen. Daarna kwamen de hondjes, de hielenlikkers. De meeste stoom was nu afgeblazen. Het bericht was ontvangen, het antwoord was gegeven. Of toch nog niet helemaal? ”But still to do a good job I need to ask you some questions…. If you have the time of course.” Wat met stomheid geslagen keek hij op de ander neer. Serieus? Ruw duwde Ezio de deur verder open, zodat hij met zijn rug tegen het hout aanstond. ’If my threat wasný clear enough, and you still have the courage to step into the lion’s house, then pop in. But remember: You. Are. Not. Welcome.’ De laatste woorden sprak hij met een duidelijk nadruk. ’So don’t have the balls to act as a wanted guest.’ Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Altair. ’Your choice. ‘


Terug naar boven Ga naar beneden
https://magnolia.actieforum.com
Altair

Altair


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: One of the right hands men of the king
Crush:: Time and Time again. Me and my game had have fun.

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimedo jul 31, 2014 9:07 am

De man maakte het duidelijk genoeg dat hij niet gediend was met dit bezoek. Nog met het bericht dat hij over had gebracht. Het was een bedreiging geweest. Een bedreiging die over zijn lippen was gegaan. Hij kon de woede in de ogen van de man wel zien. Hoe veel moeite hij moest doen om zich in te houden. Zelf had Altair geen opmerking gegeven over zijn naam. Ook al vond hij de opmerking uiterst ongepast. Zijn naam was ook nog het enigste die hij had en zelf dat begon hij kwijt te raken aan haat. Was het tijd om te stoppen om een nieuwe weg in te slaan? Hij had geweten dat dit er van ging komen. Hij had geweten dat hij alles moest afgeven… Alles om tot zijn doel te raken. Als zijn naam daardoor gehaat, gevreesd of zelfs mee gelachen werd dan had hij dat er voor over. Op een dag zou alles anders zijn. Hij moest alleen geduld hebben en geduld dat had hij meer dan genoeg van. Nu was het alleen nog de vraag of hij van deze plaats levend af zou lopen. Maar vrees had hij niet. Hij was hier niet welkom dat was duidelijk genoeg. Hij kon de haat voelen, maar het deerde hem niet. Hij was gewend geworden aan de pijnlijke blikken en de boze woorden. Aan de dreigingen voor zijn leven. Hij had het aanvaard en hij leefde er nu elke dag mee. Misschien op een dag zou zijn leven worden beëindigd, misschien voor dat hij zijn doel had bereikt. Maar hij zou zijn leven niet te koop geven. Mensen dachten dat zij de slechte waren. Maar velen in de orde waren er alleen maar ingestapt om hun eigen wensen. Niet voor de koning. Ze wilden magie blijven besturen. Sommigen wilden macht. Anderen hadden zelfs geen keuze gekregen. Wat mensen niet wisten over hem was, dat Koning Agenor zijn familie ook had gedood. Hij had zijn familie zijn vallen. Zien branden voor zijn eigen ogen. Soms sliep hij nachten lang niet door de kwade herinneringen die door zijn hoofd speelden. Het was waar dat hij er zelf voor had gekozen de Akinori in te stappen. Maar niet om de redenen die mensen verwachte. Maar welke redenen hij had gehad, dat was zijn geheim. Hij was gewaarschuwd door de plotselinge beweging van de man voor hem.
’He’ll take my family down?’ De woorden werden er uit gespuwd en hoewel Altair het zwaard zag. Het verborgen zwaard zijn blik in was komen zwaaien. Toch bleef hij rustig staan en werd niet aangedaan door de woorden. Die hem toegeworpen werden. Did that cretino forget that he already murdered my father, brother and even my little baby brother who was as innocent as a young bird?!’ Dit werd een gevaarlijke situatie en hij luisterde goed naar de woorden. In zijn oren klonken de woorden galmend. ‘You are not the only one who lost his family…’ Zei hij in zijn gedachten. Maar van buiten maakte hij geen beweging. Ook niet toen het verborgen zwaard op zijn keel werd gezet. Hij gaf geen kik. Koud als ijs… het was niet de eerste keer dat hij op deze manier werd bedreigt en het zou zeker ook niet de laatste keer zijn. Italiaanse en hun opvliegingen. ’Say to king Agenor that he has to double his guards. Say him that I will come for him and that this blade, which was first of my father, will cut his throat.’ Zijn ogen glansden weer even gevaarlijk op. Was deze man het verstand verloren? Was deze man zijn hersenen kwijt? Een directe bedreiging naar de koning  werd zwaar bestraft. Toch hield deze man een zwaard op zijn keel en sprak de woorden uit. Misschien in pure opwinding. Maar uitgesproken woorden keerden niet terug. De man voor hem nam een stap terug en verborg het zwaard weer. Hij bleef de man rustig aankijken. Denkend aan de woorden van de man. Als de koningen die woorden hoorde was het lot van de man vast gelegd. Hij had de keuze om er op te antwoorden. Maar hij bleef zwijgen. Wetend dat het beter was zijn slag later te slaan tegen ‘Ezio’.
De man leek verbaasd toen hij vroeg of hij een paar vragen wilde beantwoorden. Toch opende de man verder en ging met zijn rug er tegen staan. ’If my threat wasn’t clear enough, and you still have the courage to step into the lion’s house, then pop in. But remember: You. Are. Not. Welcome.’ Hij knikte een keer. Niet naar Ezio meer voor zich zelf…. ’So don’t have the balls to act as a wanted guest.’ Zijn ogen richtte zich weer naar de man. Dan man was voorspelbaar en de man had ook een fout gemaakt… Hij wist nu welk wapen de man bij zich had en hoe voorzichtig hij moest letten op zijn woorden. ’Your choice. ‘ Een lichtte zucht verliet zijn mond en zijn ene hand ging naar zijn keel om de knopen van zijn mantel te openen. Waardoor zijn ‘mark’ op zijn nek zichtbaar werd. Duidelijk genoeg was het een guild mark. Natuurlijk was de guild verwoest en Altair had het geluk deze mark nog te mogen dragen. Bij de koning kon hij het jammer genoeg niet tonen. Maar hier voelde de guild mark niet aan als een bedreiging. Hij keek de man weer aan en deed toen langzame stappen naar voren. Op een rustig tempo liep hij naar binnen. Angst om in het huis van een ‘vijand’ te staan? Het liet hem koud. ”You made your self very clear sir and I can promise you this won’t take long.” Hij draaide zich terug om naar de man. Nu hij binnen was, was het nog maar net het begin. Hij moest vele vragen stellen. maar er was één vraag die hem echt in het hoofd zat. Sir I do need to ask. Are you sure you want me to deliver your message to the king?” vroeg hij. Zijn stem nog altijd eerlijk en respect vol. Ook al had hij niet echt het een gevoel dat het iets uitmaakte. Voor hem was het een normale zaak. ”I am sure that you know. The king will not be pleased by those words and your family might…” Hij stopte even. De man zou zelf wel weten wat hij precies bedoelde. ”They will be in danger sir…” Hij keek de man weer recht aan. Rustig sprak hij verder. ”And I wouldn’t want you to lose more than you already have.” Hij wist dat deze woorden gevaarlijk waren. Maar toch uitgesproken werden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ezio
Admin
Ezio


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: Aѕѕαѕѕιɴ
Crush:: Tнe relαтιoɴѕнιp вeтweeɴ мe αɴd мy weαpoɴѕ ιѕ preттy ɢood

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimedo jul 31, 2014 12:16 pm


Ezio Auditore Da Firenze
I take no pleasure in killing. Simply, I’m just good at it
Waarom? Waarom gaf hij die man de mogenlijkheid zijn huis, zijn basis, te bezichtigen? Het kasteel was één geheim. Haar gewoners wáren een geheim. Nu zag deze Altair de geheimen van het huis en ongetwijfeld speelde hij de informatie door aan koning Agenor. De geheimen werden onthuld, tot een zekere hoogte. Van de assassin’s broederschap zou op het blote oog weinig te zien zijn. Voor zijn blik richting Altair gleed, staarde hij eerst de hal door. Het was rond, met achterin een enorme trap die naar boven leidde. In het midden van de ruimte stond een authentieke tafel, die versierd was met een moeder’s gemaakt kleedje en de geplukte bloemen uit de bloementuin. Aan de muren hingen schilderijen, uitgekozen door madre van een schilder dat eens een goede vriend van hem was geweest. Bewegingen trokken zijn aandacht. Knopen van de mantel werden geopend, daarbij was het teken op diens hals hem niet ontgaan. Zover Ezio wist was dat niet het teken van de Akinori, als hij er over nadacht had die groep geen mark. Was het van een gevallen guild misschien? Altair was immers een magiërs en weinig magiërs bleven individueel. Zijn keel produceerde een zachte ’hmpf’ geluid, nadat de onuitgenodigde gast zich naar binnen had gewerkt. ”You made your self very clear sir and I can promise you this won’t take long.” Hij zette zich af van de deur en sloot die met zijn voet. Het slot hoefde er nog niet op, de gast moest er ook weer uit kunnen. Wacht. Een gedachten sloeg als een blikseminslag op hem in. Moest hij deze Altair wel laten gaan? Die jongen verdiende het niet om te leven. Wat in gedachten verzonken liep Ezio hem voorbij, naar schuifdeuren die hij open gooide. Hij werd verwelkomt door een heerlijke zoete geur en de warmte van de kamer zelf. Direct naast de deuren stond een klein, rond tafeltje dat een dienblad bevatte met kleine glaasjes Amaretto. Hij nam er één mee naar de bank, waar hij zich op liet zakken, veronderstellend dat Altair hem de kamer in zou volgen. ”Sir I do need to ask. Are you sure you want me to deliver your message to the king?” Ezio nam een nipje van het Italiaanse drank en keek hem daarna strak aan. ”I am sure that you know. The king will not be pleased by those words and your family might…” Get killed vulde zijn gedachten aan. Ja, hij was zich ervan bewust. Toch meende hij elk word dat hij had gesproken, ondanks de kwade bui. Lang genoeg had hij gewacht. ”They will be in danger sir…” Ach, wat een beleefde woorden. Het deed hem haast glimlachen. ”And I wouldn’t want you to lose more than you already have.” Een glinstering trok door zijn donkere ogen, waarna hij weer een slok nam van het drinken. ’How nice of you.’ Zijn stem klonk leeg. Hol. Geen emotie, al was de drang sarcastisch te worden groot. ’Is it really that you don’t want me to lose everything, or is it just that you have to finish.. The job?’ Hij verschoof wat om beter te zitten en liet het glas kleine rondjes draaien, zodat het vloeistof erin de bewegingen volgde. Het hielt hem kalm, het hield hem tegen de bank en voorkwam dat hij die jongen eens aanviel. ’And yés. I want you to sent that message. It’s time that our king must be punished for all the blood spill he had caused.’ Soepeltjes boog hij zich voorover en plaatste het glas op de salontafel voor hem, dat tussen de banken stond. ’Don’t worry about my family. We already escaped once from that madness of yours. It will happen twice, if we need to. We Auditore are survivors. Remember that.’ Als ze moesten vluchten, dan deden ze dat. Ze zouden wel weer een nieuw huis vinden, ze zouden zich weer schuil kunnen houden. Het was ver van ideaal maar er zat niks anders op. De Auditore familie liet zich er niet onder krijgen, zelfs niet na hun heftige verliezen. ’More questions?’

Terug naar boven Ga naar beneden
https://magnolia.actieforum.com
Altair

Altair


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: One of the right hands men of the king
Crush:: Time and Time again. Me and my game had have fun.

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimevr aug 01, 2014 8:11 am

Rustig volgde hij de man door de hall. Zijn ogen gleden over alles wat er stond. Van de schilderijen to de kasten en de duur waar de man op af liep. Hij wist dat hij zich in een gevaarlijke situatie bevond. Hij wist dat het beter was geweest om, om te draaien en niets meer te doen. Maar wat voor magiër zou hij dan zijn? Hij was nieuwsgierig trouwens. Nieuwsgierig naar de geheimen de Ezio verborg. Nieuwsgierig naar zijn reacties zijn doen. Hoe veel geheimen verborg dit huis? Welke informatie zou hij er uit kunnen krijgen. Hij zou zijn krachten kunnen gebruiken om alles te weten te komen. Maar hij wist dat, dat een groot risico was. Zeker na de waarschuwing dat de man hem gegeven had. Zijn blik richtte zich weer naar de man toen dat die zich in de zetel liet zakken. Heel even gleed zijn blik naar het glas in zijn hand. Maar veel interesseerde het hem niet, dus keek hij de man snel weer aan. Zijn ogen bestudeerden de man. De bruine ogen van de man. Welke gedachten gingen nu rond in dat hoofd? Plannen? Vragen? Haat gevoelens? Soms zou hij wensen dat hij gedachten kon lezen. Het zou zijn werk zo veel gemakkelijker maken. Maar helaas, die kracht bezat hij niet en hij voelde er niets voor om het te leren. Want wat was er nu leuk aan alles meteen te weten komen. Hij hield er van om informatie uit iemand te moeten wurmen. Hij hield van de gevaren die dat met zich mee bracht. Zijn blik gleed even rond de kamer. Maar richtte zich snel weer naar de man. Hij vertrouwde Ezio niet zo snel. Hij wist wat de man kon doen. Ook ging hij niet gaan zitten en bleef op een beleefde afstand staan.
Altair wist heel goed dat hij geen zit plaats zou worden aangeboden. Hij zou geen glas drinken krijgen. ‘Hoe koud’ dacht hij terwijl hij de man strak aankeek. Zijn ogen stonden zoals altijd emotieloos. ’How nice of you.’ De stem van de man klonk leeg en hol. Hij wist dat de man zijn woorden niet meende. Een lichte zucht verliet zijn lippen.  Er was niets aan te doen… Maar het was ongelofelijk hoe snel mensen conclusies trokken. Hoe snel de mensen vergaten dat ook hij wel een hart had. Hoe snel mensen je zagen als een verrader. ’Is it really that you don’t want me to lose everything, or is it just that you have to finish.. The job?’ Moest hij antwoorden op die vraag? Hij wist dat wat hij ook zei voor deze man zou het niet veel verschil maken. Toch wist hij dat hij zich zelf beter zou voelen als hij er een antwoord zou geven. Hij dacht even na over de juiste woorden. ”Both sir.” Hoe hol een leeg de stem ook was geweest van de man. Zijn stem klonk nog steeds respect vol en elk woord dat hij uitsprak was de enigste waarheid. ”To bad that some people forget that even bad wolfs can be good…” Die woorden kwamen er meer uit als een fluistering. Maar hij wist dat als de man goed had geluisterd hij die woorden ook had gehoord. Heel even gleed zijn blik naar de grond en voor een seconde stond er een verdrietige glans in. Maar toen hij terug op keek was elke emotie weer verdwenen. Niet tonend dat er ook maar een greintje emotie in hem zat. ’And yes. I want you to send that message. It’s time that our king must be punished for all the blood spill he had caused.’ Hij knikte, hij zou het bericht over brengen. Maar niet zo dat deze mensen in gevaar zouden komen. Altair zou wel een weg vinden om het duidelijk te maken. Zonder iemand er ook maar in te betrekken. Hij hield de man strak in de gaten toen die voorover boog om zijn glas op het tafeltje voor de bank te zetten. ’Don’t worry about my family. We already escaped once from that madness of yours. It will happen twice, if we need to. We Auditore are survivors. Remember that.’ Hij keek de man even bedenkelijk aan. ’More questions?’
Hij had er nog een paar en hoe graag hij ook zo lang mogelijk wou blijven. Hij had nu eenmaal belooft dat dit snel zou gaan. dus zou hij er ook voor zorgen dat hij snel weer buiten zou komen. Tenminste was de man van plan hem zo maar te laten gaan? Zorgen voor later. ”Ah yes sir. I will remember your words… But still it would be a shame if your family had to leave this beautiful house.” Zijn woorden waren eerlijk. Hij vond dit huis prachtig en de man had een geluk hier te leven. ”Tell me how did you became the house lord exactly? Did you got it from your father? Or maybe other ways?” Vroeg hij toen. Terwijl zijn ogen bleven steken op een bepaald schilderij. Heel even verzonk hij snel in gedachten. Maar even snel was zijn blik weer op de man gericht. Omdat hij dit snel wilde maken zou hij zijn volgende vraag ook al verwoorden. Het zou een riskante vraag worden. Maar eentje die hij moest stellen. Hij bewoog zich zelf een klein beetje. ”Also tell me; Are you good in the magic you posses? Do you use it often? Or is it more like a little help in some situations.” Voor de man zou het nu duidelijk moeten worden dat hij heel goed wist dat de man magie beheerste. De man zou moeten beseffen dat Altair een troef in zijn handen had. Als hij het zou vertellen aan de koning dan kon de man een leger op zijn dak krijgen en  de vraag was kon de man een leger ontsnappen? De hoeken van zijn lippen ging even een klein beetje omhoog. Maar stonden snel weer serieus. Had hij er nu een vijand bij gekregen? Of een vriend?
Terug naar boven Ga naar beneden
Ezio
Admin
Ezio


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: Aѕѕαѕѕιɴ
Crush:: Tнe relαтιoɴѕнιp вeтweeɴ мe αɴd мy weαpoɴѕ ιѕ preттy ɢood

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimeza aug 02, 2014 12:28 am

Ezio Auditore Da Firenze
I take no pleasure in killing. Simply, I’m just good at it
”Both sir.” Door die twee woorden. Twee kleine woorden, kwamen zijn gedachten in de clinch te liggen. Gemengd spookten ze door zijn hoofd heen. Het klonk zo eerlijk, zo oprecht. Ezio wóu het geloven, maar kon het niet. De negatieve gedachtes hadden nog altijd de overhand en zijn wantrouwen in anderen speelden ook nog een grote rol. Mensen konden zich anders voordoen dan ze werkelijk waren. Zoals… Hemzelf. Nee, hij was zichzelf wel. Hij hield enkel dingen achter. In orde om anderen, plus zichzelf, te beschermen. In orde om de onafgemaakte missie te volstaan.  ’Both.’ Herhaalde Ezio mompelend. Zoveel complicaties begonnen mee te spelen. Dingen waar hij eerst niks mee van doen had. Zelfverzekerd had hij geklonken toen hij zei dat de Auditore familie het wel zou overleven. Maar wat als dat het niet deed? Wat als dat de soldaten zijn madre en Claudia oppakten terwijl hij op weg was, net zoals die ene verschrikkelijke dag? Met een duim streek hij over zijn lippen, staarde kort afwezig naar de vloer, tot de magiër begon te praten. Of eerder fluisteren. ’”To bad that some people forget that even bad wolfs can be good…” Well, dit werd interessant. ’Sit.’ Klonk het. Niet ‘sit down, please’, dat was te aardig. Deze Altair had nog altijd het recht niet goed behandelt te worden. ’Tell me, or rather convince  me, why you are a good wolf and not a bad one.  Don’t come up with that shit before you entered the Akinori.’ Hij legde een arm op de armleuning, zijn nagels onder een randje stof zettend. Hij wou het weten. Hij was nieuwsgierig. Waar zou die jongen mee komen? Zou hij überhaupt fatsoenlijk antwoord geven? Zou Altair het in zich hebben zijn vertrouwen te winnen? Of tenminste zijn gastvrijheid? Dat zou al een grote stap zijn in de goede richting. En als Ezio eerlijk was, heel eerlijk, dan had hij liever vrienden dan vijanden.   ”Ah yes sir. I will remember your words… But still it would be a shame if your family had to leave this beautiful house.” Onverschillig haalde Ezio zijn schouders op. ’It’s a beautiful castle, indeed. But it never felt like home. No house ever will, I guess.’ Niets kon tippen aan het ouderlijk huis, waar hij geboren en getogen was. De gedachten eraan waren pijnlijk, evenals de leuke tijden, de leuke herinneringen die de familie daar had gehad. Zo in één klap was die gezellige, vredige omgeving vervaagd. ”Tell me how did you became the house lord exactly? Did you got it from your father? Or maybe other ways?”  Zijn vrije hand kwam omhoog en streek met een nagel over het onderste gedeelte van het litteken, dat kort jeukte. Bedachtzaam keek Ezio voor zich uit. ’You can reach a lot with money. As long you bid the right price, of course.’ Wat vaag verteld en toch niet geheel onduidelijk. Hoe hij aan dat geld kwam? Dat was Ezio’s geheim.  Zelfs madre leek het niet te weten. Evenmin als Claudia. Hij zuchtte zacht. . ”Also tell me; Are you good in the magic you posses? Do you use it often? Or is it more like a little help in some situations.” Eerst trok een wenkbrauw omhoog, vervolgens verscheen er spot op zijn gezicht. ’Excuse me?’ De wenkbrauw zakte weer, de spot niet. ’Do you really think I posses magic?’ Ezio schoot in de lach. Op dit moment geloofde hij heilig dat hij geen magie bezat. ’Everything you see, every skills, every move, it’s pure natural.  You know how many days I’ve spent to master all those skills? And you think it’s magic… Ridiculous. You're insulting me right now, Altair.’ Eenmalig schudde hij zijn hoofd.  ’That you’re really thát stupid to believe those rumors.’
Terug naar boven Ga naar beneden
https://magnolia.actieforum.com
Altair

Altair


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: One of the right hands men of the king
Crush:: Time and Time again. Me and my game had have fun.

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimeza aug 09, 2014 1:23 pm

De man was een goede tijdsbesteding een goede verrassing in het spel. Een leuk gezelschap om zich bij te vestigen. Ook al wist hij heel goed hoe erg de man hem waarschijnlijk verachte. Het verwonderde hem ook hoe rustig de man bleef. Na de eerste ‘uitbarsting’ had hij verwacht dat de man sneller op zijn zenuwen worden geduwd dan anders. Maar de man bleef redelijk kalm. Wat het voor hem alleen maar gemakkelijker maakte. Hij wist dat hij het gevaarlijk zou maken met zijn woorden. Niet alleen voor hem, maar ook voor de man. Voor nu zou hij proberen de grens te vinden. Het enigste probleem was dat hij niet wist wat er zou gebeuren als hij die grens overstak. Hoe zou de man precies gaan reageren op zijn woorden op zijn doen? Was het veilig om verder te gaan dan dat hij zich zelf zou toelaten. Zou het een leuk spel worden of zou het eindigen op een diepe put. Waar hij dan weer over zou moeten raken. hij hield van spelletjes, zo lang ze interessant genoeg waren. Zolang hij er de humor er in zat. Zolang zijn mede speler ook een beetje leuk bleef doen. Maar bij zede man leek dat geen probleem te worden. Bij deze man zou hij nog wel eens verder durven te gaan. Zijn kristal turkwaas kleurige ogen bleven kijken naar de licht bruine van de man. Zoekend naar emoties. Naar iets dat hem een tip zou kunnen geven over de gedachten van de man. Iets dat hem wat informatie kon geven. Iets waar hij iets aan had. Maar het leek moeilijker dan dat hij had verwacht. Deze man was goed dat moest hij toegeven. Het was iets waar hij blij mee was. Blij dat dit niet dood zou gaan lopen. ”Sit.”
Heel even bleef hij de man nog aankijken. Zijn woord herhalend in zijn hoofd. Voor dat hij knikte en rustig ging gaan zitten. Hij richtte zijn blik weer op de man. Wachtend op de woorden die de man zou gaan uitspreken. Hij mocht al gaan zitten dus raakte hij vooruit? Was het een goed teken? Of was het om hem op een dwaalspoor te zetten? Al die vragen waar hij een antwoord op moest vinden. Een antwoord op zou krijgen en misschien zou hij niet blij zijn met het antwoord dat hij zou gaan krijgen. ’Tell me, or rather convince me, why you are a good wolf and not a bad one. Don’t come up with that shit before you entered the Akinori.’ Hij staarde de man aan. Een Trieste glimlach vormde zich rond zijn lippen. Denkend aan wat er was gebeurd voor dat hij zich aansloot bij de Akinori… ”Know Know sir.. I never said I was a good wolf.” Hij glimlachte zacht naar de man. ”I only said that even bad wolf scan be good sometimes. People seem to forget that we the Akinori are just human beings that also have a human heart… We do have feelings.” Hij keek de man weer even aan. ”That was the only point I wanted to make…” Hij schraapte even zijn keel en zijn gezicht werd weer serieus. ”But I will tell you this. If you ever come to get the king and I would be there… then I wouldn’t try to stop you.” Zijn blik gleed even weg van de man. Maar stond al snel weer op de man gericht. Hij wist heel goed wat hij net had gezegd. Hij wist heel goed wat zijn woorden betekende. Maar hij had geen spijt van zijn woorden. Waarom hij dat gezegd dat was zijn geheim en als de man er naar zou vragen zou die geen antwoord krijgen. Neen daar was het nog geen tijd voor. Voor nu zou hij de bad wolf zijn. Hij was hier voor zijn werk en zijn werk zou hij ook doen.
’It’s a beautiful castle, indeed. But it never felt like home. No house ever will, I guess.’ Hij knikte. Niet dat hij echt begreep wat de man zei. Hij had nooit een echt thuis gehad. Van jongs af aan had hij geleefd bij de Akinori… Was het hoofdkwartier zijn huis? Misschien wel, maar voelde het zo aan? Hij zou niet eens weten hoe het moest voelen. Wat hij moest voelen… zo’n emoties waren hem ontnomen. Emoties die hij niet kende of die hij buitensloot omdat ze in de weg zouden komen te staan. emoties die hij niet nodig had die geen nut voor hem hadden. ’You can reach a lot with money. As long you bid the right price, of course.’ Daar zou hij nog wel eens wat onderzoek naar doen. Hij zou onderzoeken hoe deze man precies aan dit huis was gekomen. Door wie en wanneer. Hij zou alles te weten komen.
’Excuse me?’ Nu kwam het nu kwamen de woorden waarop hij wachte. de woorden die zou belangrijk voor hem waren. De woorden die het verloop van het spel zouden besluiten. De woorden die hij wilde horen. Zou de man de waarheid vertellen of liegen? Liegen leek de beste keuze voor de man. Liegen leek zijn enigste weg. Maar was de man dom genoeg om in zijn val te trappen? Hij bleef de man onderzoekend aankijken en luisterde voorzichtig naar zijn woorden. ’Do you really think I posses magic?’ ow hoe goed de man wel niet was. Hij genoot hier van. Hij genoot hier zo erg van. ’Everything you see, every skills, every move, it’s pure natural. You know how many days I’ve spent to master all those skills? And you think it’s magic… Ridiculous. You're insulting me right now, Altair.’ Hij volgde de man voorzichtig met zijn ogen. ’That you’re really that stupid to believe those rumors.’ Hij keek de man voorzichtig aan. De woorden herhalend in zijn hoofd. Hij knikte even. Liegen dat had de man gedaan. Maar het was er zo vlot uitgekomen dat het leek alsof de man het echt geloofde. Misschien wist de man het niet? Misschien had de man het zelf niet door?
Neen dat zou onmogelijk zijn. Hij keek de man verontschuldigend aan. ”I am very sorry sir if I hurt your feelings…” Zijn woorden klonken oprecht en dat waren ze ook. ”And No I’m not that stupid to believe those rumors… because I know that what the people say isn’t true.” Hij stond op en liep rustig naar een raam om er door te kijken. Hoe vredig de buiten wereld leek vanuit hier. Hoe stil alsof er niets aan de hand was.
Een kleine zucht gleed over zijn lippen en hij draaide zich terug om naar de man. ”But I do know you posses the art of magic…” een kleine bijna onzichtbare glimlach vormde zich rond zijn lippen. ” Ezio Auditore Da Firenze also known as the Assassino son off Giovanni Auditore Da Firenze and Maria Auditore Da Firenze. Brother to Federico , Claudia , Petruccio. Twenty-five summers old. Hij keek de man indringend aan. ”Your father and brothers Federico and Petrussio lost There life because they were enemies of the king… Yes But would the king feel the need to kill them if they were just merely humans?” Het waren niet echt vragen om aan de man te stellen… Maar toch ging hij verder. ”Of course they would have gotten in jail. But the king wouldn’t feel the need the kill them. No they died because they possessed the art of magic! That one thing the king has forbidden. That one thing that makes this world so dangerous…” Zijn ogen glansden heel even gevaarlijk. Maar snel verdween de glans weer. ”And from father to son the magic will go…” Hij ging weer gaan zitten. ”Or would you say I’m lying sir Auditore?” Benieuwd keek hij de man aan. Benieuwd maar op zijn hoede voor gevaar.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ezio
Admin
Ezio


Aantal berichten : 188
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: Aѕѕαѕѕιɴ
Crush:: Tнe relαтιoɴѕнιp вeтweeɴ мe αɴd мy weαpoɴѕ ιѕ preттy ɢood

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimema aug 11, 2014 7:06 pm

Ezio Auditore Da Firenze
I take no pleasure in killing. Simply, I’m just good at it
Afwezig keek Ezio naar de andere kant van de kamer. Deed hij hier wat mis? Had hij deze Altair toch buiten moeten laten staan? Er was weinig meer tegen te doen, behalve  de jongen weer naar buiten te smijten en hem toe te spuwen weg te blijven. Maar dan kregen ze alsnog problemen. Ze zaten eraan te komen. Ze stonden vlak voor de deur en het was nog maar de vraag hoelang Ezio het tegen kon houden. Zijn gedachten maakten hem gek. De ene keer wist hij zichzelf te kalmeren, de andere keer kregen ze de overhand en bouwden ze de druk hoger op. Hij had zorgen die een 25 jarige nog niet zou moeten hebben. Hij voelde zich ouder dan hij werkelijk was.  Drie figuren verschenen in zijn gezichtsveld. Doorzichtig, glashelder. Versteend staarde Ezio ernaar. Federico… Petruccio… Vader. Zijn mond ging open, maar er volgde geen geluid. Giovanni leek zijn hoofd triestig te schudden en legde een vinger op diens eigen lippen. Petruccio glimlachte vrolijk, zoals de kleine altijd had gedaan, en zwaaide uitbundig naar hem. Vervolgens richtte Ezio zijn blik op Federico. De oudste van het groepje Auditore koters, zijn beste vriend.  Een lange tijd leken ze elkaar gewoon aan te staren. Maar de gedaantes verdwenen toen Altair begon met spreken. ”Now now sir.. I never said I was a good wolf.” Te vroeg had Ezio een conclusie getrokken. Een steek trok door zijn lichaam. Een fout was gemaakt, zijn eigen fout. Vertrouwen werd nog meer afgeschaafd en het beetje positieve kijk op Altair verdween. ”I only said that even bad wolfs can be good sometimes. People seem to forget that we the Akinori are just human beings that also have a human heart… We do have feelings.” Hij gromde even afkeurend. De Akinori hadden geen gevoelens. Vol met egoïsme zaten ze, die blijkbaar ook verdomd goed toneel konden spelen. ”That was the only point I wanted to make…” Ezio schoof wat naar voren, zodat hij niet meer diep op de bang zat. ’The only point you have made right now is that you’re an good actor. For one single instant I wanted to believe that there was something good in you. And you Akinori have no feelings. A bunch of animals, that’s what you are. Brainless following orders.’ Verbitterd klonk hij en hij deed zijn best absoluut niet om dat te verbergen.  Deze wereld was absurd. De bewoners waren absurd. Hoe konden mensen dit blijven pikken? ”But I will tell you this. If you ever come to get the king and I would be there… then I wouldn’t try to stop you.”  Er werd met zijn gevoelens gespeelt. Zo’n soort gevoel kreeg Ezio nu. Wat wilde deze Altair nou? Wat wilde hij wat Ezio van hem dacht? ’Even if you wóuld try, it wouldn’t make any difference.’ Zodra hij die muren binnen was, zou niemand hem nog kunnen stoppen.


Buiten de ruimte klonken stemmen. Claudia en vast één van haar huisdames. Geruisloos kwam Ezio in de benen, stapte hij naar de schuifdeuren en sloot deze. Er was geen enkele reden dat zij hoefden te horen waar ze het over hadden. Zeker niet het onderwerp wat nu aan te pas kwam. Het lag gevoelig en hij hoopte vurig dat hij er met zijn leugen er onderuit kon komen. ”I am very sorry sir if I hurt your feelings…” ’Yeah, damn right you’re sorry.’ Klonk het in zijn hoofd. De woorden kwamen enkel niet over zijn lippen. ”And No I’m not that stupid to believe those rumors… because I know that what the people say isn’t true.” Bene. Dat ging de goede kant op. Wellicht was hij toch overtuigend genoeg geweest. Zwijgend nam Ezio zijn plaats weer in op de tweezitter, terwijl zijn blik Altair volgde.   ”But I do know you posses the art of magic…” Zijn gezicht werd zo hard als staal. ” Ezio Auditore Da Firenze also known as the Assassino son off Giovanni Auditore Da Firenze and Maria Auditore Da Firenze. Brother to Federico , Claudia , Petruccio. Twenty-five summers old.” Teveel informatie was bekend bij die mensen. Een aparte glinstering verscheen in zijn bruine kijkers bij het horen van de namen van z’n broers en vader. ”Your father and brothers Federico and Petrussio lost their lives because they were enemies of the king… Yes But would the king feel the need to kill them if they were just merely humans?” Waarom voelde het aan alsof hij een les kreeg over zijn eigen verleden? Altair, de buitenstaander, de docent. Ezio de leerling. ”Of course they would have gotten in jail. But the king wouldn’t feel the need the kill them. No they died because they possessed the art of magic! That one thing the king has forbidden. That one thing that makes this world so dangerous…” Hij balde zijn handen tot vuisten. Lichtjes, haast onopvallend.   ”And from father to son the magic will go…” Waarom wist die gast zoveel? Waren ze bespioneerd? Had er iemand geklikt? Jarenlang hadden ze hier incognito geleefd, wist niemand wie de bewoners van dit kasteel waren en nu, nu kwam alles ineens aan het licht. Had hij soms een fout gemaakt? Was hij niet voorzichtig genoeg geweest? ”Or would you say I’m lying sir Auditore?”


Ruw stond hij op. De hiddenblade ontgrendelde zich terwijl Ezio naar voren stoof. Over de tafel rende hij, zette zich op de rand af en vloog zowat bovenop Altair. Dreigend drukte het koude lemmet tegen de blote keel van de jongen aan, en zijn andere hand hielt de paarse kraag met een ijzeren greep vast. ’You shoul’ve never come here, Altair Ibn-La'Ahad.’ Siste hij. ’The first Akinori that had the courage to enter Oak Town Castle… The first who say her residents. And the last.’ Vanaf dat moment ramde Ezio de hiddenblade in de keel van Altair. Een schreeuw kwam achter de deuren vandaan, die kort daarna open vlogen. “EZIO! What have you done?!”


Ezio verbrak de fantasie en dwong zichzelf antwoord te geven. ’It seems  you figured it all out yourself,’ sprak hij langzaam. ’Do you want a medal now?’ Een andere verklaring was wel in zijn hoofd opgekomen, maar hij had het lef niet die te gebruiken. Daarmee zou hij de naam van anderen schaden en hij wou alles behalve dat. Anderen hoefden niet te leiden door hem. ’Yes I have magic. But… Unlike many, I do not use it.’ Hij keek even naar de ringen om zijn vingers. ’I’m trying to live a life like anybody else. Except the fact that we live here as hermits. It wasn’t a lie when I said that everything you’ll see from me is natural skill.’ Informatie geven aan de vijand beviel hem zwaar. ’And if you want to know what kind of magic I have… Well, dream about it. Because that’s something I won’t tell you.’ Geen echt bewijs dus dat hij alles op natuurlijke krachten deed. Oké, Ezio deed wel altijd zijn best. Maar hij wist dat wanneer hij de muren van het paleis zou binnen stappen, dat zijn leven afhing aan zijn magie. ’Now a question for you, mister Altair. What exactly are you going to tell king Agenor?  I would love to know. Only then I can make the decision if I will let you go or not.’


~~1227 woorden, a record \0/~~


Terug naar boven Ga naar beneden
https://magnolia.actieforum.com
Altair

Altair


Aantal berichten : 105
Registratiedatum : 28-07-14

Character sheet
Wezen:: Magiër
Beroep:: One of the right hands men of the king
Crush:: Time and Time again. Me and my game had have fun.

Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitimeza sep 20, 2014 10:59 am

Hij hoefde de vertrouwen van deze man niet te winnen. Hij hoefde niet bevriend te geraken met deze man. Het kon hem weinig tot niets schelen wat deze man wel of niet over de Akinori dacht. Zelf had hij weinig tot geen band met die groep. Zelf had hij geen band met de koning. Voor Agenor was hij een schaak stuk, een pion om een grootser plan te winnen. Pionnen van de koning, dat waren ze en niet meer dan dat. Maar zelf was de koning ook een pion geworden. De Akinori volgde de bevelen op van de koning. Maar rechtstreeks waren de bevelen van de koning, regels die de Akinori zich zelf hadden opgelegd. Pionnen waren ze van de koning en de koning was een pion van de Akinori. Hij had geen banden, niet met Agenor en niet met de Akinori…. Neen hij had ze niet. De Akinori was een weg om te overleven, Agenor was een spel stuk die hij onder controle wilde houden. Geen bondgenoot nog een vijand. Hij had Agenor nodig voor nu. Maar op een dag zou het spel dat elk speelde Met elkaar verstrikt raken. Dat was de dag dat één van de twee zou verliezen. Zijn ogen gleden rustig naar de man. Ezio, de man had veel plannen van zich zelf. Maar de man zou moeten oppassen, want hij speelde het op gevaarlijk en hij zou snel kunnen vallen. Neen het kon hem weinig tot niets schelen wat Ezio over hem dacht. Wat de man wilde doen met hem… het was duidelijk genoeg. Toch kon deze man een mooi pion worden voor een groter plan. Misschien kon hij deze man gebruiken? Plannen, gedachten in zijn hoofd. Maar Ook oplettend. Zijn gedachten werden jammer genoeg verstoord door de stem van Ezio. Verbitterd als het maar kon zijn. Haat? Verachting? Was dat wat de man voelde? Was dat wat de man verborg achter het masker dat hij droeg? Achter dat gezicht van hem? ’The only point you have made right now is that you’re an good actor. For one single instant I wanted to believe that there was something good in you. And you Akinori have no feelings. A bunch of animals, that’s what you are. Brainless following orders.’ Een lichte glimlach vormde zich op zijn gezicht. Maar verdween ook meteen. Moest hij nu iets voelen? Het enigste wat hij nu voelde was amusement. Het enigste wat de man hem nu had gegeven was een kans om verder spelletjes te spelen.
Zo veel dingen, zo veel woorden die hij kon uitspreken nu. ”Brainless you say… But if that were true, then I wouldn’t be a good actor.” Hij keek de man recht aan. Beide zouden ze voorzichtig moeten zijn met hun woorden en beiden zouden ze verder gaan. maar hij was niet van plan nog veel langer te blijven. Hij was niet van plan nog veel woorden te verbruiken. Hij wilde zijn kap terug over zijn hoofd trekken. Terug verborgen in zijn eigen wereld, in zijn eigen gedachten. Dwalend verder gaan. Dwalend verder door de wereld, terug naar de plek waar hij thuis hoorde, voor nu. De volgende woorden van de man, kwamen in zijn gedachten en verlieten het weer, zonder dat hij er een reactie op gaf. Het was onnodige informatie, hoe amuserend het ook klonk. De man had duidelijk nagedacht over wat hij wilde doen. Zeker over zijn stuk. Zeker over de plannen die de man had gemaakt. Maar waren zijn plannen zeker genoeg? Het was niet simpel. Het nam tijd in beslag, vee dagen, vele plannen in één. Hij bleef de man nauw in de gaten houden. Hij kon duidelijk zien hoe de ogen van de man lichtjes wazig werden. ‘Dromen’ op dit moment? Niet zo’n slim idee. Maar hij wist zelf goed genoeg dat elke bewegen die hij zou maken de man meteen tot de werkelijkheid zou roepen.
’It seems you figured it all out yourself,’ Hij bewoog geen spier, luisterend naar de man. Luisterend naar de woorden, naar de tonen die zijn mond verlieten. Elke toon kon een aanwijzing zijn. Elke beweging kon fataal worden. Dus hiel hij de man goed in het oog. Wachtend op de volgende woorden. ’Do you want a medal now?’ Hij zuchte zachtjes. Humor? Niet dat hij er nu veel mee was. Hij gaf er daarom ook geen reactie op. ’Yes I have magic. But… Unlike many, I do not use it.’ een eerlijk antwoord? Ezio kwam verrassend uit de hoek. De meesten zouden smoesjes hebben gebruikt. De meesten zouden misschien al proberen te vluchten. Maar deze man hier, had een eerlijk antwoord gegeven. Eerlijk, maar was het helemaal de waarheid? Of was dit een mooi toneel stuk die de man nu voor hem afspeelde? ’I’m trying to live a life like anybody else. Except the fact that we live here as hermits. It wasn’t a lie when I said that everything you’ll see from me is natural skill.’ Hij knikte lichtjes. Hoeveel informatie de man hem nu gaf? Hoeveel hij er aan had. Daar was hij niet zeker van. Maar zijn werk hier was gedaan. Het enigste wat hij nu nog zou proberen, was dit kasteel levend te verlaten zonder een probleem te maken. ’And if you want to know what kind of magic I have… Well, dream about it. Because that’s something I won’t tell you.’ Dat vond hij niet dan normal. Hij zou er ook niet naar gaan vragen. Hij had meer dan genoeg informatie. ’Now a question for you, mister Altair. What exactly are you going to tell king Agenor? I would love to know. Only then I can make the decision if I will let you go or not.’ Hij keek de man serieus aan. Lichtjes zijn ogen vernauwend. Maar snel weer de normale emotieloze blik die hij altijd al had gegeven. Er was zo veel dat hij kon vertellen aan Agenor. Maar ook zo weinig in eens. Hij zuchte lichtjes. ”It depends on what you want to hear does it not? What do you expect me to say?” Hij dacht rustig na over de woorden die hij zou gaan gebruiken. Terwijl hij Ezio even rustig bleef aankijken. ”Do you expect me to say: My lord, the owners of the Oaktown castle, are a great threat to you and have to be eliminated immediately? There is a magician in there mitts what do you want us to do with him?...” Hij draaide zich voledig om naar Ezio. ”Is that what you do expect me to say?” Hij bleef de man serious aankijken. ”That is what I’m supposed to say, and if you expect me to tell the king that, then I have to say I’m sorry, because that’s not what I’m planning on telling him.” Zijn hoofd draaide zich lichtjes naar de deur, terwijl hij weer zachte stemmen hoorde. ”Your family I take it?” Hij zuchte lichtjes en keek toen langzaam naar het raam. Toch draaide zijn blik weer terug naar de man. De man waar hij nog altijd aan antwoord aan verschuldigd was. ”Now the question is, then what am I planning on telling the king. Simple: “My Lord, I have investigated the household of the Oaktown castle and I’m dilated to tell you, there is nothing to worry about. The owners of the castle are people who live a peaceful life and are loyal to the throne. They would be honored to meet you some day sir.” Hij ademde rustig in en uit. Hij hield de man voor hem goed in de gaten. Kijkend naar de reactive die de man zou geven. ”That is the honest truth, I will tell no different to the king. Does that please you sir Auditore?” Zijn woorden waren emotieloos geweest. Het was de waarheid dat hij sprak. Maar niemand zou een verschil kunnen vinden tussen waarheid of leugen. Het was nu aan Ezio om te bepalen wat hij dacht. Het was aan de man voor hem om te bepalen wat hij nu zou doen. Het was Ezio’s beurt op dit spelbord. Maar op elke beweging, elke richting die Ezio nu kon uitgaan. Had hij al een plan klaar. Er waren maar drie mogelijkheden. De enige vraag nu was welke van de drie Heer Ezio zou gaan kiezen. Welke woorden, bewegingen, welke reactie er aan vast zou zitten. Ezio’s play whas now. And only Ezio had the strings in his hands.

[Great! Record of you! and 1400 XD]
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Just a normal control? ~Ezio~ Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal control? ~Ezio~   Just a normal control? ~Ezio~ Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Just a normal control? ~Ezio~
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Ezio Auditore Da Firenze
» No soul will be lost.... Only the fear in our hearts ~Ezio~

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Magnolia :: Magnolia :: Oak Town :: Kasteel Oak Town-
Ga naar: